dat had ik weer

Er lag weer ijs en eindelijk hadden we tijd gevonden (eigenlijk moet je er tijd voor vrij maken als er al een keer natuurijs ligt) om met zijn drieen te gaan schaatsen.
Peter ging naar binnen bij de ijsbaan vereniging om te betalen. Ondertussen deed ik mijn schaatsen aan. Ooh wat voelde dat goed. Stijn zat al op zijn slee te wachten en Peter kwam alweer terug. Ik liep op mijn schaatsen door de sneeuw en zette mijn schaats op het ijs. En toen gebeurde er iets wat ik niet verwacht had en zeker niet met geen scheur in de buurt. Ik ging onderuit, maar wat doe je als moeder en je zoon kijkt je aan je staat op met een glimlach en zegt papa ga jij maar eerst even met Stijn schaatsen, want ik wou mijn pijn niet laten blijken. Op den duur ben ik Peter nog wel toegemoet geschaatst. Toch maar gestopt omdat ik wel erg veel pijn had en niks meer met mijn pols kon. Ik dacht wat kan kneuzen toch zeer doen.
Het resultaat is dat ik nu al bijna 2 week in het gips zit en nog een week te gaan heb. Er zit een scheurtje in de pols.
Maarja we hebben de foto's nog :)

Tot gauw.
Groetjes Jacqueline